Στο Αγρίνιο είδαμε τι χρειάζεται ο Άρης της νέας περιόδου

Η νίκη του Άρη στο Αγρίνιο και κυρίως η «γεμάτη» εμφάνιση λειτουργεί σαν την καλύτερη… προβολή του κοντινού μέλλοντος. Μας έδειξε που έφτασε η ομάδα του Σάββα Παντελίδη μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και τι της λείπει για να κάνει το βήμα παραπάνω. Χθες το ζητούμενο ήταν να βρεθεί κίνητρο. Ο προπονητής κατάφερε και το μετέδωσε στους ποδοσφαιριστές και μετά μίλησε η διαφορά ποιότητας. Θα ήταν τεράστια ποδοσφαιρική αδικία να μην κέρδιζε αυτό το ματς. Δεν άφησε τον Παναιτωλικό, πέρα από ένα 5λεπτο με το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου να πάρει ανάσα.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Άρης- εν όψει του επικείμενου σχεδιασμού- έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα που το απέκτησε με την δουλειά που έκανε τόσο το περασμένο καλοκαίρι όσο και στην ενδιάμεση μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος σε συνεργασία με τον Θόδωρο Καρυπίδη έχει δημιουργήσει μια ισχυρή βάση παικτών και θα χρειαστεί απλά να καλύψει τις ατέλειες χωρίς να κάνει ένα κάρο προσθήκες. Πέρσι ήταν υποχρεωμένος να ψάξει ποδοσφαιριστές σε όλες τις θέσεις προκειμένου να αναβαθμίσει το ρόστερ του που ερχόταν από την Football League. Διόρθωσε κάποιες ανορθογραφίες τον Γενάρη καλύπτοντας και το κενό που άφησε ο σοβαρός τραυματισμός του Μπρούνο Γκάμα και το τέλος της διαδρομής τον βρίσκει, μετά την επιστροφή του στην μεγάλη κατηγορία, να επιστρέφει και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Κατάφερε μάλιστα να αποκτήσει ποδοσφαιριστές για τους οποίους ήδη γίνεται αρκετός ντόρος. Ο Ματέο, αν και δανεικός, είναι από τους νέους παίκτες που άφησαν το στίγμα τους στο πρωτάθλημα, χωρίς μάλιστα να έχει πιάσει το μάξιμουμ. Ο Βέλεθ είναι από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς με απίστευτη- για αμυντικό- ικανότητα με την μπάλα στα πόδια. Ο Κουέστα θεωρείται στην τριάδα των καλύτερων γκολκίπερ και σε ηλικία (27) που σε προδιαθέτει για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Τα χτυπήματα και την ποιότητα του Ματίγια, λίγοι την έχουν στην Σούπερ Λιγκ. Ομοίως το απαράμιλλο πάθος και τα τρεξίματα του Σιώπη. Ο Ντιγκινί είναι ο ορισμός του πολυθεσίτη εργάτη. Στο πρόσωπο του Λάρσον βρήκε έναν πλάγιο επιθετικό που συνδυάζει την σκανδιναβική εγγύηση με την εμπειρία. Και να μην ξεχνάμε τον… δοκιμασμένο Τόνσο που δεν προλάβαμε να τον δούμε σε μεγάλη ποσότητα λόγω τραυματισμού. Ξέρει τι έχει λοιπόν και τι ψάχνει. Τι ποδόσφαιρο θέλει να υποστηρίξει και πως θα το πετύχει. Πολύ σημαντικό; Ξέρει πάνω-κάτω μέχρι που να απλώσει τα πόδια την επόμενη σεζόν.

Τερματίζοντας 5ος φέτος, η λογική λέει ότι εξέλιξη και πρόοδο συνιστά να είναι τουλάχιστον 4ος και σαφώς πιο ανταγωνιστικός με τους υπόλοιπους του Big 5 σε σχέση με την φετινή του συγκομιδή. Δεν το συζητώ ότι μια καλύτερη πορεία στο κύπελλο είναι εκ των ων ουκ άνευ. Στην Ευρώπη θα είναι λογικά αδύνατος σε όλες τις κληρώσεις (πλην ίσως του β΄ προκριματικού), οπότε ξεκινά από μειονεκτική θέση. Μέχρι που θα φτάσει θα εξαρτηθεί από τις κληρώσεις και το πόσο γρήγορα θα γίνουν οι λίγες και συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις για τις οποίες μάλιστα έχει ήδη γίνει προεργασία. Το πιο σημαντικό όμως είναι άλλο. Να μην χαθεί η φετινή πετυχημένη συνταγή και η ιδιοκτησία να δημιουργήσει σε προπονητή και τεχνικό διευθυντή τις συνθήκες ώστε αυτή να εξελιχθεί και να γίνει ακόμη πιο… νόστιμη!